di Rosetta Ravasi |
||
Quant
gh'era 'l rugètt visen
a l'esili per
me l'era 'n spass vidè
sti dunètt ca
sa rubavan 'l post. Vignivan
dal Belvedeer, palass
dal Bifi, Furnasen e
cuntrada di buasc, vignivan
cui sidej savon,
spasèta, barilott,
patei e carèta. Quant
l'acqua l'era no ciara la
colpa l'era da quèla che
danans l'era a lavà e
cumenciavan a bruntulà. "Ei
vüü, la ciapii 'n poo surada, 'l
sii che la bügada me
soo adrée a resentà? Soeu,
fii svelt a dam 'l post 'n
dua gh'è l'acqua nèta." "Propi
no, brüta ŝabèta me
ta 'l doo quant voo a cà e
avaroo finii da lavà". "Vüü
'l barilòtt 'l
pregìì ché a la siira perchè
a ghii pagüra ca
va roban 'l post". "Daj,
finisala pütòst sugüta
no a ciciarà fa
inda i maa e la spasèta sugüta
no a ŝabetà". "Vüü
fii la lavandera, inlura
'l saria mej ch'indèsuf
là in funt a
lava i patej". "Damoscul,
ta gheet s'chivi, infen
'l'è mèrda d'angiul la
spüsa gnanca!" "Se,
ma intant me,
gho in ma i tuchei". Arriva
un'altra lavandera: "Indèmm
dòn, cambii discurs sugütii
no a raculà tirii
indree i vost sidej inscé
anca me poeudi lavà". Riva
n'oltra dòna a lavà, la
tiira indré i sidej, la
tiira soeu i sutan, i
a franca cul scusaa che
'n viita la ghaa ligaa e
puffete l'é dent. "Sa
fii Gina, vii dent in pee, vidii
no ca spurchii l'acqua?" "Me
ghoo prèsa, gho giò 'l fee e
poeu intant ca fà inscé coolt in
da l'acqua sa sta bee e
foo anca 'l bagn ai pee". Ridivan,
parlavan, bruntulavan ma
i maa i a favan indà e
intanta ca sbagulavan gha davan adree a lavà. Questa è una poesia che ricorda in modo particolare le lavandaie del "rugèt visen a l'esili", ma è un inno a tutte le lavandaie di Cassano e mantiene una sensibilità ed una freschezza simile alle acque che scorrono sotto di loro e così mentre le mani lavorano, si levano i loro discorsi, le loro preoccupazioni, le loro lacrime, le loro confidenze, che cercano di lavare unitamente ai loro panni e che si mischiano nelle acque che scorrono e se ne vanno, almeno per un momento. |