Al trenu di sèt e mèsa
(06/02/2020)
Toeuch
i dè ‘indavum a la stasion de Casaa,
a
ciapà ‘l treno per ‘ndà a laurà a Milaa.
Levavum
soeu la matina prèst,
sensa
vardà sa fasiva colt o sa fasiva frèch.
Con
la biciclèta tûta sgangherada,
traversavum
tûta la cuntrada,
la
gent la vigniva foeura de ché e da là,
a
gheran toueuch premûra d’indà a laurà.
Ghèra
po' quei che stavan da luntaa,
a
rivavan con la corriera con la borsa ‘n maa.
Serum
toeuch alégar, s’erum toeuch cuntent,
anca
s’indavum a laurà ma ne fregava nient.
Pò
rivava ‘l trenu, oh mama mia che casot,
touet
ca sa rûsavan per ciapà ‘l pòst.
Quei
furtunà che per prem ‘indavan soueu
ga
tegnivan ‘l post per gli amìs cha ghera giò.
Ghéra
quei ca durmiva, quei ca ciciarava,
chi
lengiva ‘l giurnal e chi spetegulava,
a
ghéra i murus che parol d'amur sa sûsûravan,
e quei ca ‘ l muruus o la murusa la cercavan.
Arivavum
a Lambraa e ‘l trenu l‘sa svuiava,
ugneoun
per la sua strada,
ugneoun
per la sua stasion
ugnoeun
con la sua storia e ugnoeun con la sua preocupasion.
Soeul
trenu di sètt e meza, la mia vita l’è cambiada,
o
truà la murusa e lo anca spusada.
E
dopo quarant’ann pasaa insèma a lé,
sarèm
diventà vecch, ma sa voeurum pûsé bee.
È
pasaa tanti ann e so indaa ‘n pension,
e
ogni tant vò
ala stasion.
sétà
giò soeu una banchèta,
a
vardi ‘l trenu a pasa via,
e
soeu cal trenu rivedi ‘l mè pasaa
e
cerchi da ciapà un trenu cal se no fermaa.
Renato Siesa
6/02/2020