Al trenu di sèt e mèsa

(06/02/2020)

Toeuch i dè ‘indavum a la stasion de Casaa,

a ciapà ‘l treno per ‘ndà a laurà a Milaa.

Levavum soeu la matina prèst,

sensa vardà sa fasiva colt o sa fasiva  frèch.

 

Con la biciclèta tûta sgangherada,

traversavum tûta la cuntrada,

la gent la vigniva foeura de ché e da là,

a gheran toueuch premûra d’indà a laurà.

 

Ghèra po' quei che stavan da luntaa,

a rivavan con la corriera con la borsa ‘n maa.

Serum toeuch alégar, s’erum toeuch cuntent,

anca s’indavum a laurà ma ne fregava nient.

 

Pò rivava ‘l trenu, oh mama mia che casot,

touet ca sa rûsavan per ciapà ‘l pòst.

Quei furtunà che per prem ‘indavan soueu

ga tegnivan ‘l post per gli amìs cha ghera giò.

 

Ghéra quei ca durmiva, quei ca ciciarava,

chi lengiva ‘l giurnal e chi spetegulava,

a ghéra i murus che parol d'amur sa sûsûravan,

e quei ca ‘ l muruus o la murusa la cercavan.

 

Arivavum a Lambraa e ‘l trenu l‘sa svuiava,

ugneoun  per la sua strada,

ugneoun  per la sua stasion

ugnoeun con la sua storia e ugnoeun con la sua preocupasion.

 

Soeul trenu di sètt e meza, la mia vita l’è cambiada,

o truà la murusa e lo anca spusada.

E dopo quarant’ann pasaa insèma a lé,

sarèm diventà vecch, ma sa voeurum pûsé bee.

 

È pasaa tanti ann e so indaa ‘n pension,

e ogni tant  vò ala stasion.

sétà giò soeu una banchèta,

a vardi ‘l trenu a pasa via,

e soeu cal trenu rivedi ‘l mè pasaa

e cerchi da ciapà un trenu cal se no fermaa.

 

Renato Siesa 6/02/2020