![]() |
La mia curt |
di Renato Siesa 24-12-2003 | |
A
ghè un cuurtil in cuntràda majura, duè
toeut al muunt al laùra; chee,
ta trovat de toeut, dal
curer al magoeut.
Gh’è
‘l curer che toeut intabaraa, pié
de pàc, al riva de Milaa ; e
propri lé viséen, sa
séent picaa al curàm, l’è ‘l casular, l’è al Pén.
Sa
séent a baat al fèr, in dal cuurtil dadrée, l’è
‘l Cach c’al laùra; l’è ‘l Cach c’al faa al ferée; e
in sciima a la scaala, viséen a la ringhéera, laùra
l’Angelina c’a faa la perüchéera.
Sa
ghii bisoogn di serament, mobil e cuséen, in
fuunt al cuurtil, gh’è ‘l legnamée, al Paulén; e
se vuurii rinuà la vostra tualètt, viséen
al Paulén, gh’è ‘l saart, al Pepinètt.
Se
va faan maa i déench, gh’è ché anca al dentista, e
se sbusìi la bici, gh’è al Cach c’al fa al ciclista; va
s’è spacàa i sciavat? Ai socuur una giüstadina? in
dal cuurtil in fuunt, gh’è
Laùri
suuta gli oltaar, ma foo un poo de toeut, se
gh’ii bisogn de mé, soo al Nataleen, al magoeut. E
per finée la storia, un biciéer in alegriaa, dal
Sangal e da Biciol, c’a g’an soeu l’usteria.
E
pusée tardi è rivaa, la
banca e i préem negosii moderni de Casaa, ma
s’à vurii pusée….., l’è
‘l cuurtil dal Cacc, dal Pen e dal curer…….
|