La mia curt

A ghè un cuurtil in cuntràda majura,

duè toeut al muunt al laùra;

chee, ta trovat de toeut,

dal curer al magoeut.

Gh’è ‘l curer che toeut intabaraa,

pié de pàc, al riva de Milaa ;

e propri lé viséen,

sa séent picaa al curàm, l’è ‘l casular, l’è al Pén.

Sa séent a baat al fèr, in dal cuurtil dadrée,

l’è ‘l Cach c’al laùra; l’è ‘l Cach c’al faa al ferée;

e in sciima a la scaala, viséen a la ringhéera,

laùra l’Angelina c’a faa la perüchéera.

Sa ghii bisoogn di serament, mobil e cuséen,

in fuunt al cuurtil, gh’è ‘l legnamée, al Paulén;

e se vuurii rinuà la vostra tualètt,

viséen al Paulén, gh’è ‘l saart, al Pepinètt.

Se va faan maa i déench, gh’è ché anca al dentista,

e se sbusìi la bici, gh’è al Cach c’al fa al ciclista;

va s’è spacàa i sciavat? Ai socuur una giüstadina?

in dal cuurtil in fuunt, gh’è la Sèrèna , la sucuriina.

Laùri suuta gli oltaar, ma foo un poo de toeut,

se gh’ii bisogn de mé, soo al Nataleen, al magoeut.

E per finée la storia, un biciéer in alegriaa,

dal Sangal e da Biciol, c’a g’an soeu l’usteria.

E  pusée tardi è rivaa,

la banca e i préem negosii moderni de Casaa,

ma s’à vurii pusée…..,

l’è ‘l cuurtil dal Cacc, dal Pen e dal curer…….