di
Renato Siesa
26-01-2004 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Col
scuusaléen negar e ‘l culetéen bianc, la ma metüu ‘ndal prém banc, e la ma dii, chè ta g’et da stà, per cinq ann a scultà.
L’era ‘na dona giumò tempada, cun i cavei griis e la facia rügada, la metiva una gran sugesion, in tüta la class fiadava nisoeugn,
L’era brava e quand la parlava, tüta la class, la scultava; la m‘insegnàa a scriif, a lenc e a parlà, ma l’era d’una grand severità.
Cun la bachèta in maa, per la class la girava, e sa ta staavat no atéent, la ta bachetava. Da coeur l’era buna, la ta capiva, la ta vütava, per i so scular, l’era cumè ‘na mama.
Toeuch i matéen la fasiva l’appell, e toeuch i dé, l’era sempar quell. La cumenciàva cun l’Abrotano e la finiva cul Villa, con una vus forta ma tranquilla .
Séem staa cinq ann insèm, e toueut la m’insegnàa, suta de lé gh’era no de schersàa, la cuntrulaava i compit, la pruvava la lesion, sa ta seràt no preparaa la ta metiva ‘n dal canton.
Dadrée i so banc quanti bagaj hin pasaa, almenu a dò generasion la gh’insegnàa, e lé, con grant dedision, a toeuch la ga purtàa la sua lesion.
La pussé bèela lesion che da lée ho imparàa, l’è vèes un brau bagaj, da vurée mai maa, da vèes educaa, sincér, e galantoom, per crèes e diventà ‘n brau homm.
Adèss la maestra la gà poeu d’autorità, sa la rimbrota, la mandan a cagà, ma sa véet cum’à cresan i bagaj d’incoeu, maleducàa, vilàa e sensa coeur.
|
L'appello della maestra Maria Fontana Redatto dagli ex scolari in occasione del loro 60°. A ricordo della loro maestra e dei loro compagni e amici prematuramente scomparsi Cassano d'Adda 26 novembre 2006
|