di Renato Siesa

10-04-2004
Una parola sola potrebbe non bastare, ma tante volte due, potrebbero essere troppe. 
 
La parola la sèrf per cumünicà,
per dée i rob bei ma anca quei ca fa màa.
La parola la poeut parlà d'amuur,
ma anca per manifestà 'l dulur.

 

La sèrf per dée, ta voeuri bee,
ma anca per parlat adrée.
La parola la sèrf per pregà,
e anca putropp, per bestemà.

 

La sèrf per parlà con un amiis,
le mei se cumpagnada con un suriis.
La parola la sèrf per spiegà una passion,
e anca per manifestà un'emusion.

 

La sèrf  per cunsulà,
ma anca per cumandà.
La parola la sèrf per dumandà pietà,
e anca per nascunt la verità.

 

La sèrf in tribunal per difend,
ma tanti voeult la poeut ufend.
La parola tanti voeult la sèrf....tant per parlà,
e anca per parlà a spruposit e per criticà.

 

La sèrf al prét per predicà,
ma anca a l'hom per perdunà.
Una parola sula, po' femala finida,
cerchem de parlà poch e vif la vita.