Ghè tanti robb da fa, spèta no’ a fai dumaa,

po’ ghè l’temp per giugà, per cantà e per balà.

Pensa nò che da temp, ga na sia po’ ‘n scé  tant,

‘l vula via cuma ‘l vent, e tal vedat poeu dinans.

Pensa nò cal dumaa, ‘l sia sèmpar tant luntaa,

perché ta sa svegliat cal dumaa

l’era l’ier chè l’è pasaa.

Lasa nò cal to temp 'l lasa 'l nient dent da té,

cuma un castèl ‘n dala sabbia cal vent la spasaa via con té.

La tua vita l’è nò  un sogn,

che quant ta sa desedat al ghè poeu,

ma l’è fada da ricordi, da suriis, da nostalgia,

ca ta cumpagna ‘ndala vita,

quand la giuinèza la ghè poeu.

La vita l’è cuma’l vent,

c’al vée, c’al pasa, c’al và.