Una
giurnada ‘n campagna
Al gàll a la
cantà e adreée gh’èn dà la
gaina,
sveglìss bagài
ca l’è giumò matina.
Al suu al see
levà,
ghè i vacc
‘n dala stala, ca in da regulà.
‘Ndal
gir da cinc minoeutt, toeuc in in pé,
la giurnada dal
paisà, a la cumencia inscé.
Un poo de acqua
frègia per desedàa ‘l cervèl,
po’ toeuch
‘ndala stala con ‘n maa al sidèl,
'n dal pulee a
daga da mangià ai gaen,
e con cesten a
regüià i oeuf e cüntà i purasen,
e i sciatèli
ca podan no amò laurà,
gan i picinen
da cűrà.
E dopu
ch’an mungiü la fam sa fa senté,
con una tàsa de lach
fresck,
‘n scé ‘l cumencia ‘l dé,
‘na fèeta da pulènta, con una scűdela de lacch,
sa ta va bé
l’è ‘nscé, mangia, surit e tàas.
'Na
tasina de cafè preparà con l’acqua con 'l
soo
funt,
bagai
credim a mé l’era
no la fén dal munt.
Adès in dèm a
foeura, ca ghè al fée da vultà,
con
al baston in maa
a girèmal
da ché e da là.
Ciapa ‘l sidèl,
corr a impiendél a la tromba,
per cavà l’
acqua bisogna fa ‘ndà la pompa.
L’acqua l’è
bèla fresca da béf,
e con un casűlèt
sa scoeut la set.
In cà la
rigiura l’impisa ‘l camén,
anca per incoeu
sa fa un pulentén.
per vès buna
la pulènta la ga nò da fa i frà.
Da luntaa la
campana la suna i ur,
scciati,
prepari al taul ca riva ‘l rigiù.
L’è mesdé
gioeust e lű l’è rivà,
a capu taula
‘l se setà.
Col buteglion
dal vén davanti a lű,
al vén
a l’è sultant per al rigiù.
‘L taja la
pulènta, lű ‘l fa i pursiòn da strachén,
chi tant e chi
da menű ugnoeun g’ha ‘l soo fetén.
‘Na michèta
de salam e vűna col jambòn,
gan vedum poeu
da la fàm e fiada poeu nisoeugn.
E dopu avè
mangià, toeuch ‘i hom a ripusà,
e suta ‘l
sbaton dal suu, i tusan van al fòs a lavà.
Pò
fen
ai cincur toeuch ‘ndal trée,
per
cargà
‘l carèt da fée.
La giurnada
l’è longa, ghè amò da laurà,
gh’è
i vacch
‘ndala stala ca in da regulà.
E dopu avè
mungiű, scaricàa ‘l fée soeu la casina,
toeuc ‘ndal fòss
per dàss ‘na lavadina.
La siira per
disnà, ‘l solit minestroon,
‘na fèta de
pulènta riscaldada e al paa con al jambòn.
La giurnada
l’è finida,‘l suu l’è tramuntàa,
‘l paisà
‘l và ‘n lècch, la finì de laurà.
Inveci i dònn prima d’indà
in lècch,
gan amò da laurà,
lavà i piatt,
giűstà i scalfaròtt e la cà da sistemà.
Sensa
internet,
né television,
vűna sula
l’era la vera distrasion,
e sűcediva
spèss sensa savè ‘l perché
s’indava in lècc
in dű e sa levava soeu in trè.
la vita da la
pora gént,
ca gheran
nigott,
ma ga mancava
nient.
Renato Siesa 10/03/2006